Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Δυσνόητο σχόλιο για το αποτέλεσμα των εκλογών

Vladimir Velickovic
























Τώρα εἶναι ἁπλὸς θεατὴς...

Τώρα εἶναι ἁπλὸς θεατὴς
Ἀσήμαντος ἀνθρωπάκος μέσα στὸ πλῆθος
Τώρα πιὰ δὲ χειροκροτεῖ δὲ χειροκροτεῖται
Ξένος περιφέρεται στῶν ὁδῶν τὸ κάλεσμα-


Ἔρχονται ἀπὸ μακριὰ οἱ νέοι σαλπιγκτὲς
Τῶν ἐπίλεκτων κλάσεων τοῦ μέλλοντος
Οἱ κραυγὲς τοὺς γκρεμίζουν τὰ σαθρὰ τείχη
Τήκουν τὴ λάσπη σὲ φωτεινοὺς ρύακες
Ἔρχονται οἱ ἁγνοί, οἱ ἀνυπόκριτοι.
Οἱ βιαστές, οἱ ἀμέτοχοι, οἱ παρθένοι.
Οἱ πονηροὶ συνδαιτυμόνες, οἱ ἀθῶοι
Οἱ ληξίαρχοι τῶν ἡμερῶν μας
Ἔρχεται τὸ μεγάλο παρανάλωμα
Μέσα στοὺς πίδακες τῶν πρόσχαρων νερῶν.
Ἔρχονται οἱ τελευταῖες προδιαγραφές

Μὰ τώρα αὐτὸς εἶναι ἁπλὸς θεατὴς

Ἀνώνυμος ἀνθρωπάκος μέσα στὸ πλῆθος
Μὲ τὰ χέρια στὸ στῆθος σὰν ἕτοιμος νεκρὸς
Τώρα πιὰ δὲ χειροκροτεῖ δὲ χειροκροτεῖται.
(Νὰ ξέρεις πάντα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς)

                                  Μανόλης Ἀναγνωστάκης 





Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Το πέταγμα της πεταλούδας

σε καιρούς ανελέητους.






Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, "το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ν. Υόρκη, μπορεί να δημιουργήσει καταιγίδα στο Τόκιο".
Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Το σφαγείο των λέξεων


Αυτό δεν είναι μια πίπα.  Rene Magritte 

Η αλληλουχία των λέξεων επαναλαμβάνεται μονότονα και οι χειρονομίες συναντιούνται με το χθεσινό τους είδωλο στα προεκλογικά πάνελ των καναλιών. Το απεγνωσμένο ζάπινγκ αποτυγχάνει να γίνει λυτρωτικό. Υπνωτισμένοι με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας ζούμε καθημερινά ένα αφόρητο deja vu όπου μόνο το πλούσιο βεστιάριο των παρουσιαστών εξασφαλίζει την αναγκαία συνθήκη του θεάματος, την ψευδαίσθησης της αλλαγής. 

Κάποτε το νομίζαμε διασκεδαστικό. Σήμερα διαπιστώνουμε το κόστος αυτής μας της απρονοησίας. Αφήσαμε τις λέξεις μας ανυπεράσπιστες και τώρα παρατηρούμε τα φαντάσματά τους να επιστρέφουν απειλητικά. Αφήσαμε τα νοήματα να αιμορραγούν χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το αίμα έθρεφε τα πλάσματα της νύχτας, τους βρικόλακες της εξουσίας. Αυτούς που μονότονα επαναλαμβάνουν το άνυδρο μουρμουρητό του κυρίαρχου λόγου. Ενός λόγου που δεν είναι τίποτα άλλο από μια πλημμυρίδα ευφημισμών, μετωνυμιών και διαστρεβλώσεων.