Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Για έναν άνθρωπο που εις την πλατεία Συντάγματος εχάθη


Χθες στην πλατεία Συντάγματος τελέστηκε μια κορυφαία πολιτική πράξη από έναν άνθρωπο μόνο.

Ο Δ.Χ. -έτσι αναφέρεται και όχι με το πλήρες όνομα του, λες και ήταν ο δράστης μιας επονείδιστης πράξης - διάλεξε να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του με το θάνατό του και αυτό να είναι ταυτόχρονα η τελευταία του πολιτική πράξη. Κανένας άνθρωπος με στοιχειώδη αίσθηση ντροπής δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να κατανοήσει τίποτα άλλο από αυτό που ο Δ.Χ. ξεκάθαρα έγραφε στο τελευταίο του σημείωμα. Η πράξη του είναι κορυφαία –δεν εννοώ ότι πρέπει να τύχει οποιασδήποτε μίμησης- γιατί δεν πρόκειται για ατομική αυτοκτονία ούτε για την κλασσική θυσία, επειδή ενώ προβαίνει σ’ αυτήν για προσωπικούς λόγους δεν την πραγματοποιεί στην μοναξιά της ύπαρξής του, αλλά μέσα στην θαλπωρή των βλεμμάτων των νέων ανθρώπων που περιγράφει στο σημείωμά του.


Αμέσως οι γλιτσιασμένοι βρικόλακες της εξουσίας, αυτοί που ο Δ.Χ. έγραψε ότι πρέπει να τους δούμε κρεμασμένους ανάποδα στην ίδια πλατεία, αναζωογονημένοι από το αίμα αυτού του ανθρώπου ξεχύθηκαν στις οθόνες και τα ραδιόφωνα, όπως τα ποντίκια από το πλοίο του Νοσφεράτου  ξεχύνονταν στην πόλη και με την λεπτότητα που διακρίνει τα όρνια και τους υπόλοιπους θηρευτές πτωμάτων όταν διεκδικούν τη λεία τους, διαγκωνίστηκαν ποιος θα πρωτοδηλώσει  συγκλονισμένος και θα προβάλλει την δική του εκδοχή νοήματος από την "απονενοημένη" πράξη. Υπολογίζοντας ότι, ενόψει των εκλογών, θα βελτιώσουν την εικόνα του ανάπηρου συναισθήματος και θα αποσείσουν την όποια ευθύνη από πάνω τους. Όσο και αν πιστέψαμε ότι έχουν ήδη πιάσει το limit up του θράσους, αυτοί θα κατορθώνουν να μας διαψεύδουν. Ο Βενιζέλος έκανε έκκληση για σιωπή και περισυλλογή, μιλώντας ακατάπαυστα και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος για παράπλευρες απώλειες. Μέχρι και η ομιλούσα ταμειακή μηχανή, η δύσκαμπτη μαριονέτα των τραπεζών, ο Παπαδήμος, έκανε δηλώσεις προσποιούμενος συναίσθημα, όπως τα ρομπότ στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.


Από κοντά και οι τεχνικοί της εξουσίας –ψυχολόγοι, ψυχίατροι, στατιστικολόγοι κλπ- που, προσποριζόμενοι τα αναπόφευκτα οφέλη αναγνωρισιμότητας, έδωσαν πρόθυμα την νηφάλια  και επιστημονική ερμηνεία του γεγονότος, τον ακριβή ορισμό της αυτοκτονίας και τις κοινωνικές και ψυχικές προϋποθέσεις της, πασπαλισμένες με την αναγκαία χρυσόσκονη των αριθμών.


Πριν από κάποιες δεκαετίες είχα δει από το Θέατρο Τέχνης  το έργο του Νικολάι Έρντμαν, «Ο Αυτόχειρας». Ένας μακροχρόνια άνεργος βρίσκεται σε απόγνωση. Μια σειρά συμπτώσεων θα οδηγήσει, τον περίγυρό του, να πιστέψουν ότι έχει σκοπό να αυτοκτονήσει. Με την ιδιοτελή μεσολάβηση ενός γείτονά του, θα «παρελάσει» από το σπίτι του ένας πλήθος ατόμων, από τους εκπροσώπους της διανόησης, της εκκλησίας, των εμπόρων και των λογοτεχνών μέχρι μεμονωμένα άτομα, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το μελλοντικό θάνατο του «αυτόχειρα» για λογαριασμό τους. 


Το έργο το ξαναείδα χτες in vivo και δυστυχώς όχι μόνο από την πλευρά της εξουσίας αλλά και από αυτούς που βρέθηκαν το βράδυ στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί άκουσα και το μνημειώδες σύνθημα: «τέρμα στις αυταπάτες ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες» για να θυμηθώ τον παλιό καλό Στάλιν και τον πρόεδρο Μπους: «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» και να συνειδητοποιήσω ότι κακώς (αντ)έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι αυτός ο νεκρός είναι δικός μας νεκρός. Δεν είναι δικός μας νεκρός γιατί ο καθένας θέλει να είναι ο δικός του νεκρός.


Γι αυτό αντιγράφω μερικούς σκόρπιους στίχους από το ποίημα του Εμπειρίκου: «Για έναν άνθρωπο που εις την Πρέβεζαν εχάθη»


… Και να ενθυμήσθε πάντα τις πιστολιές εκείνες (τον Μαγιακόβσκη να ενθυμείσθε, τον Τρακλ, Εσσένιν και Κρέβελ), τις πιστολιές εκείνες που τις καρδιές τρυπούν και τις φωνές σωπαίνουν, πάντα να τις ενθυμήσθε, ό,τι  και αν λεν, ό,τι και αν γράφουν οι εφημερίδες που τόσα και τόσα λεν ….


…. Λόγια μη πήτε που να ισοδυναμούν με ψόγον ή με  καταδίκην, δια τον νέον αυτόν που εις την Πρέβεζαν εχάθη, διότι η Πρέβεζα, όπου κι αν βρίσκεσθε, πάντα κοντά σας  θάναι ….


…. Και πάντα θα σας φοβερίζη, με καταχνιές, κουφόβρασι, με σπίτια που καταρρέουν, με τοίχους λεπρούς, με σκύλους ισχνούς και ψωραλέους, με ανθρώπους και κώνωπας ανωφελείς ….


Μην τον ξεχνάτε λοιπόν, τον νέον αυτόν, το κάθετον τούτον λάβαρον της θλίψεως και του θανάτου. Τον νέον αυτόν που εις τας ακτάς του Αμβρακικού απέπτη, τον άσπρον άγγελον με τα κατάμαυρα πτερά μην τον ξεχνάτε, και, ακόμη, να τον αγαπάτε. 





Σημείωση: Ο «Αυτόχειρας» είναι ένα έργο γραμμένο το 1928 και ενώ αρχικά πήρε άδεια να ανέβει, απαγορεύτηκε στη συνέχεια στην πρεμιέρα του από τους λογοκριτές του Στάλιν.

6 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο. Θα το προτείνω από το blog μου.

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τούτες τις ώρες που η συγκίνηση περισσεύει στον απλό κόσμο και η υποκρισία βασιλεύει στα λόγια των αδίστακτων δολοφόνων που υπηρετούν το σύστημα,πρέπει να σταθούμε με περισυλλογή απέναντι σ'αυτό το μήνυμα που με τον πιο εμφατικό τρόπο,θέλησε να φωνάξει με όλη τη δύναμη της θυσίας του ο άνθρωπος αυτός.
    ίσως κάποιοι θελήσουν να απαξιώσουν τη θυσία του και να παραθέσουν μύρια όσα επιχειρήματα για το μάταιο της πράξης του.
    ο αγωνιστής γέροντας όμως Δημήτρης Χριστούλιας(όπως ο έλληνας φοιτητής Κώστας Γεωργάκης που αυτοπυρπολήθηκε δημόσια στη Γένοβα το 1970 κατά τη διάρκεια της χούντας) θέλησε να περάσει ένα ηχηρό μήνυμα με δυό παραλήπτες.
    ο πρώτος παραλήπτης είναι οι λαοί όλου του κόσμου,που πρέπει να μάθουν το δράμα που βιώνει ο λαός μας και ότι έρχεται και η σειρά τους...
    και ο δεύτερος παραλήπτης είναι ο λαός μας,που βιώνει έναν ιδιότυπο πόλεμο,σκληρό και χυδαίο,ένα πόλεμο χωρίς όρια και κανόνες,ένα πόλεμο που δεν στοχεύει στη φυσική του εξόντωση,αλλά στην απαξίωση της αξιοπρέπειας,των δικαιωμάτων του,της ίδιας του της ζωής με απώτερο σκοπό να μετατραπεί σε ένα πάμφθηνο εξάρτημα που θα ταΐζει με υπερκέρδη το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες.
    και τι μας λέει ο μπαρμπα-Μήτσος...
    Ξεσηκωθείτε,εξεγερθείτε,πολεμήστε τους όσο είναι καιρός...αύριο θα'ναι αργά!!!
    ας σταματήσουμε ρε γαμώτο επιτέλους,τις μικροκομματικές κόντρες,ας σταματήσουμε να "δυιλίζουμε τον κώνωπα" σε ιδεολογικούς πομφολυγισμούς,ας σταματήσουμε τους ηγεμονισμούς και τις μεγάλες θεωρίες...
    όχι άλλα λόγια...φτάνει πια,χορτάσαμε!!!
    ο μπαρμπα-Μήτσος δεν θα'θελε μοιρολόγια και κούφια λόγια επικήδειων...ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ήταν το μήμυμα του!!!
    ας πράξουμε επανάσταση λοιπόν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπορεί κάποιος να μου πεί γιατί ήταν καλυμμένο το φέρετρο με την Συριακή σημαία ; Δεν ήταν Έλληνας ;

    http://www.youtube.com/watch?v=fBPsOKxt0SQ&feature=youtu.be

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγράφω από το blog "για την κοινωνική αριστερά"

      Σύρος αγωνιστής, ο οποίος μίλησε στο τέλος της τελετής, εξέφρασε την συμπαράστασή του στο λαό της Ελλάδας και σε μια συγκινητική ένδειξη Διεθνιστικής Αλληλεγγύης τοποθέτησε τη Συριακή σημαία στο φέρετρο του Δημήτρη Χριστούλα

      http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/

      Διαγραφή
  4. Επιτέθηκαν σε ειδικό φρουρό που (χεσμένο τον έχω) έκανε την υπηρεσία του.. πεζή περιπολία. του πήραν τα ρούχα και τα κρέμασαν σε δέντρο στο σημείο που έβαλε τέλος τη ζωή του ο 77χρονος ,

    τα φωτογράφιζαν γελώντας !!! Δεν μπορεί να λέγεται αυτό το πράγμα τιμή σε νεκρό... δεν μπορεί....

    Μέρα τη μέρα χανόμαστε σε δύσβατα μονοπάτια της ζούγκλας !! έχουμε θαρρώ χάσει τον μπουσούλα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. στοίχιωσε πιά!!!....παρακάτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή